عباس کیارستمی: این عکس روی تپه هایی گرفته شده که برای فیلم

“طعم گیلاس” بدانجا رفته بود، او توانست در سال ۱۹۹۷ جایزه نخل طلای

کن را (به طور مشترک با فیلم ژاپنی «مارماهی»)به خاطر این فیلم ببرد.

آلین کیورتیا (Alin Ciortea) نمونه هایی از خیابان های مدرن را در

عکس هایش نشان میدهد.البته با عکسهای سیاه و سفید!

پرنده ها: متاسفانه عکاس این عکس تاکنون برای ما ناشناس بوده است.

این عکس ظاهراً با زاویه قائمه و با نوری فوق العاده گرفته شده است.

گابریل کارتی (Gabriele Caretti) برج ایفل:

کنتراست و پرسپکتیو فوق‌العاده.عکسی بسیار دقیق، واضح و قوی.

جادوی شهر متروکه: نورپردازی فوق العاده عالی.

 

 

کسی بی نهایت زیبا و هنرمندانه. میشل کلمنت (Michele Clement)

در سال ۲۰۰۷ برنده عکس های سیاه و سفید 

در رده “آثار هنری برجسته”بود.

 

ارویت (Elliott Erwitt)، عکاسی ژورنالیست و تبلیغاتی که به خاطر

عکسهای سیاه و سفیدش معروف شده است، او عکسهایی طعنه

آمیز و غیر متعارف دارد.او  استاد عکسهای تردید برانگیز است.

راندی اسمیت(Rodney Smith) در عکاسی سیاه و سفید حرفه ای

خود کاملاً موفق عمل کرده است.عکسهایی سورئال، انتزاعی و عجیب!

عباس کیارستمی: این عکس روی تپه هایی گرفته شده که برای فیلم

“طعم گیلاس” بدانجا رفته بود، او توانست در سال ۱۹۹۷ جایزه نخل طلای

کن را (به طور مشترک با فیلم ژاپنی «مارماهی»)به خاطر این فیلم ببرد.

آلین کیورتیا (Alin Ciortea) نمونه هایی از خیابان های مدرن را در

عکس هایش نشان میدهد.البته با عکسهای سیاه و سفید!

پرنده ها: متاسفانه عکاس این عکس تاکنون برای ما ناشناس بوده است.

این عکس ظاهراً با زاویه قائمه و با نوری فوق العاده گرفته شده است.

گابریل کارتی (Gabriele Caretti) برج ایفل:

کنتراست و پرسپکتیو فوق‌العاده.عکسی بسیار دقیق، واضح و قوی.

جادوی شهر متروکه: نورپردازی فوق العاده عالی.

 

 

کسی بی نهایت زیبا و هنرمندانه. میشل کلمنت (Michele Clement)

در سال ۲۰۰۷ برنده عکس های سیاه و سفید 

در رده “آثار هنری برجسته”بود.

 

ارویت (Elliott Erwitt)، عکاسی ژورنالیست و تبلیغاتی که به خاطر

عکسهای سیاه و سفیدش معروف شده است، او عکسهایی طعنه

آمیز و غیر متعارف دارد.او  استاد عکسهای تردید برانگیز است.

راندی اسمیت(Rodney Smith) در عکاسی سیاه و سفید حرفه ای

خود کاملاً موفق عمل کرده است.عکسهایی سورئال، انتزاعی و عجیب!